Celal ÇELİK’in hayata dair, ahlaki, dini ve felsefi yorumlarını yayınladığım yazı dizisini birkaç yazı ile sonlandırmaya çalışacağım.
Sevgili Celal ÇELİK’in tüm yazılarını yeniden göz gezdirerek kısa ve öz olarak özet şeklinde sizlere sunmak istiyorum. Engelli bir kardeşimiz olan Celal Çelik’hepimize örnektir. Onun örnek oluşunu bu son yazılarla daha iyi anlamış olacağız.
Yine Celal Çelik’in kendi diliyle özetliyorum….
Ben milyonlarca engelliden sadece birisiyim.
Her insan bir romandır.
Dertsiz insan yoktur.
Allah beni müslüman bir ailede,Türkiyemizde dünyaya gönderdi..
Bu ülkede yaşayan milyonlar gibi hayata 1-0 önde başladım.
Yedi yıl gecekonduda oturduk.Tuvalet evin dışında bahçede idi.Bazen korkudan gece tuvalete gidemezdik.Kışınsa soğuktan çıkmak istemez hatta bazen sabaha kadar kendimi tutardım.
Dünyayı sonsuz sanıyordum.sanki yaşlılar hep yaşlı biz çocuklar hep çocuk kalacağız…Ah be yalan dünya kimseye kalmıyormuş.
Her yer beton yığını… Apartmanlar…Allah sonumuzu hayır etsin.
Arkadaşlarımla yürüyüş yapmaktan utanırdım.Çünkü düz yürüyemezdim.
Sınıfta tahtaya bir oyun için kalkmıştım. Gözümü bağlamışlardı. Gözümü açtığımda bütün sınıf kahkahalarla gülüyordu.Sarhoşlar gibi yalpalayarak dönmüşüm.O an ölmek ve unutulmak istedim.
Sallanmadan yürüyemiyordum. O zamanlar herkesi kendim gibi sanıyordum. Hep insanların yürüyüşüne dikkat ederdim. Farkına vardım ki herkes sendelemeden düz yürüyordu. Hiç isyan etmedim.
Gençken bir kıza aşık oldum.Sonra birdaha görüşmedik. Şimdi anladım ki içimdeki aşk ilahi aşkmış. Ben beşeri aşk ile ilahi aşkın stajını yapmışım.
Bir gün işyerinde merdiven korkuluğundan tutunarak çıkıyordum.Karşıdan gelene yol vermek için ihtiyarı olarak korkuluğu bıraktım. Ama dengemi kaybettim.Merdivenden yuvarlandım.Herkes koşarak başıma toplandı.Onlara korkmayın bir şey olmadı dedim. Arkadaşları espiri yaparak rahattatım: “ Dikkat etmeseydim.az daha düşecektim.” (Bunu söylerken yerdeydim.)
Hastalığım ilerleyince stresim de arttı .İş yerinde,yolda, sokakta sanki herkes bana bakıyor. Sanki bütün dünya birlik olmuştu. Televizyonda bile herkes sanki bana bakıyormuş hissine kapıldım.
Yaşamak her şeye rağmen çok güzel...
(Devam edecek)
Efkan VURAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder